اتریش در سال ۲۰۱۵ در رتبه چهاردهم کشورهای ثروتمند جهان بر پایه سرانه تولید ناخالص داخلی، قرار داشت. تا دهه ۱۹۸۰ بسیاری از صنایع بزرگ اتریش ملی شدند. با این حال، در سال‌های اخیر، خصوصی سازی باعث کوچک شدن حجم بخش دولتی اتریش در مقایسه با دیگر اقتصادهای اروپایی شده است.
جنبش کارگری در اتریش از قدرت زیادی برخوردار بوده و تأثیر زیادی بر حزب‌های کارگری می‌گذارند. گردشگری بین‌المللی مهمترین بخش اقتصاد ملی اتریش است.
به طور سنتی کشور آلمان مهمترین شریک تجاری اتریش بوده است که این موضوع باعث شده است که نسبت به تغییرات سریع در اقتصاد آلمانآسیب‌پذیر شود.
اتریش با وجود این که حدود 90% از نیاز غذایی‌اش را خود تولید می‌کند، فقط 8% نیروی کار را در بخش کشاورزی دارد. زمین قابل کشت شرق کشور دارای خاک حاصلخیزی است که محصول خوبی از غلات و انگور برای شراب تولیدمی‌کند.
تولید لبنیات در مراتع شرق و کوههای آلپ اقلام صادراتی مهمی را تشکیل می‌دهد. تکیه گاه اصلی اقتصاد صنایع تولیدی می‌دهد. تکیه گاه اصلی اقتصاد صنایع تولیدی است که شامل ماشین آلات و لوازم ترابری، محصولات آهن و فولاد، فرآورده‌های نفتی، سیمان و کاغذ است. منابع طبیعی متشکل است از سنگ آهن و منیزیت، و همچنین امکان بالقوه تولید نیروی هیدروالکتریک و مهم ترین جنگلهای اروپای مرکزی. کوههای آلپ هم در تابستان و هم در زمستان بازدیدکنندگان را به خود جلب می‌کند و توریسم سهم مهمی از درآمد ارز خارجی را به خود اختصاص می‌دهد. اتریش به حفظ روابط اقتصادی با کشورهای اروپای مرکزی که زمانی جزو امپراتوری هاپسبورگ بودند می‌پردازند.